پروژه پایانی جهانگردی و مسافرت

پروژه پایانی جهانگردی و مسافرت

بخشهایی از متن:

علم مدیریت جاذبه های توریستی ، غنای فرهنگی و تاریخی و تنوع اقلیمی یك كشور را منابع ملی آن كشور دانسته و بهره برداری از این منابع را در گرو یك تلاش سیستماتیك ، علمی و باثبات می داند تلاشی كه نتیجه سیاست گذاری صحیح مسئولین و متصدیان اداره آن كشور است .

جهانگردی در دهه های اخیر توسعه فزاینده ای یافته است و بخش عمده ای از درآمد پاره ای از كشورها را به خود اختصاص داده است . برای بهبود ارائه خدمات در این بخش فنون و دانش های گوناگونی گردآوری شده اند تا جائیكه لقب « صنعت » را به خود تخصیص داده است . در این وادی علم مدیریت مهمترین دانشی است كه جهانگردان را ارتقاء می بخشد .

دانشمندان معتقدند كه با نگرش سیستمی یه علوم مختلف ، تخصصهای جدیدی حاصل می شود كه آنها را علوم بین رشته ای نامیده اند در این راستا مدیریت ،‌ علمی است كه امكان ادغام با اغلب علوم و فنون را داراست و پروژه حاضر نمونه ای كوچك از این پدیده مهم به شمار می آید .

...

بیان مسئله :

نبود كار و نقش صنعت جهانگردی در ایجاد اشتغال در یك كار مولد چه می تواند باشد .

در صورتی سازمان جهانگری آگاهیهای مناسب و گسترده ای را در اختیار جهانگردان و گردش گران در زمینه مكانهای زیارتی ، تفریحی ، هنری و تاریخی و استراحتگاهها و … قرار دهد . هتلها می توانند پذیرای مسافران و جهانگردان بیشتری باشند كه در این صورت هتلها باعث ایجاد اشتغال می شوند و میزان رفت و آمد و مسافرتها در كشور افزایش پیدا می كند . همین طور دیدن از مراكز هنری و تاریخی و موزه ها فزاینده می شود و خرید از كالاها و محصولات سنتی و هنری كشور افزایش می یابد كه افزایش متقاضیان باعث سیر صعودی تولید می شود كه در اشتغال نقش مؤثری دارد و در تمام این مراحل « ارز » وارد كشور می شود كه می تواند تأثیر به سزایی در میزان سرمایه گذاری در بخش اشتغال زایی داشته باشد . كه این رویدادها موجب رونق اقتصادی و پیشرفت صنعت كشور می شود .

...

شاخصهای اساسی گردشگری :

ورود گردشگران طی سالهای 99 ـ 95 ، حجم كلی ورود گردشگران در سطح جهان به طور میانگین سالانه 3 درصد افزایش یافت . میزان ورود به مقاصد عمده گردشگری جهان در این دوره سالانه 2.7 درصد ، در مقایسه با 4.8 درصد برای سایر مقاصد افزایش یافت این امر نشانگر توسعه نسبتاً سریع و فزاینده گردشگری در سایر مقاصد ، در مقایسه با مقاصد عمده گردشگری است . اگر چه سهم نسبی سایر مقاصد گردشگری از 12.5 تا 13.6 درصد متغیر بود .

مقاصد عمده ورود گردشگران در كشورهای سازمان كنفرانس اسلامی عبارت است از مراكش و تونس در شمال آفریقا ، مالزی و اندونزی در آسیای شرقی ، تركیه در اروپا ، عربستان سعودی ، مصر ، امارات متحده عربی و بحرین در خاور میانه ، و ایران و پاكستان در آسیای جنوبی . این گروه بین 75 تا 80 درصد كل ورود گردشگران مسافران كنفرانس اسلامی را به خود اختصاص می دهد اما سهم آن از حجم كلی ورود گردشگران جایگاه خود را تا حد زیادی از دست داده باشد در این خصوص ، سهم نسبی كشورهای سازمان كنفرانس اسلامی از 6.3 در سال 1995 به 5.6 درصد در سال 1999 سقوط كرد . طی سالهای 99 ـ 95 حجم ورود به مقاصد عمده گردشگری در كشورهای سازمان كنفرانس اسلامی ، در مقایسه با سایر مقاصد كه 4.8 درصد افزایش داشت ، تنها 0.6 درصد افزایش یافت . این امر همچنین گسترش نسبتاً سریع تری در سایر مقاصد را در مقایسه با مقاصد عمده نشان می دهد . اگر چه مقاصد عمده ، همچنان 0.8 درصد كل را به طور میانگین در سازمان كنفرانس اسلامی به خود اختصاص می داد همچنان كه سهم سایر مقاصد در طول سالهای گفته شده افزایش چشمگیری یافت . در سال 1999 سقوط قابل توجهی داشت .

با این حال ، توزیع سهم منطقه ای هر یك از مقاصد عمده در سازمان كنفرانس اسلامی با برتری خاورمیانه كه به طور میانگین 70 درصد را به خود اختصاص می دهد و قاره آمریكا كه هیچ سهمی ندارد بسیار متغیر است .

منطقه آسیای شرقی كشورهای عضو سازمان كنفرانس اسلامی و به دنبال آن بخش اروپایی ، خاورمیانه ، آفریقا و سپس آسیای جنوب شرقی به ترتیب بیشترین تا كمترین مسافران را داشته اند و این رقم برای قاره آمریكا صفر بوده است . در افریقا نیز به نظر می رسد كه سهم بازار سازمان كنفرانس اسلامی قابل توجه و در حال افزایش است.

تراز خالص گردشگری (BOTP) جدول كشورهای عضو سازمان را به ترتیب نزولی به هفت گروه درجه بندی می كند كه بالاترین آنها ركورد 50 درصد و پایین ترین آنها ركوردهای صفر و زیر صفر را در بر می گیرد .

دومین گروه شامل كشورهایی با سهم بالا و ثابتی از گردشگری در اقتصاد است . تراز خالص گردشگری كشورهای این گروه ، به طور نسبی بیش از 4 درصد تولید ناخالص ملی و یا بیش از 10 درصد صادرات كالا و خدمات است . كشورهای این گروه عبارتند از تونس ، لبنان ، كومور ، گویان ، بحرین ، اردن ، مراكش ، سوریه یا تركیه .

در سومین گروه گردشگری نقش دارد اما این نقش در مقایسه با ابعاد اقتصاد به ثابت و نه خیلی چشمگیر است .

تراز خالص گردشگری در چهارمین گروه یا صفر و یا منفی است و نیز چنین است نسبت آن به تولید ناخالص ملی و صادرات كالا و خدمات . در این گروه ، گردشگری در خوشبینانه ترین وضعیت بی تأثیر است اما بیشتر تأثیری منفی در ترازهای اقتصادی دارد . این گروه بیش از یك سوم كشورهای عضو سازمان كنفرانس اسلامی را در بر می گیرد .